Szwecja.ugu.pl

Bażyna czarna (szw. Kråkbär) Ciekawa roślina o wielu właściwościach leczniczych, pod tym względem przewyższająca czarną jagodę (szczególnie dużo zawiera antyoksydantów). Wykorzystuje się ją w medycynie i jako barwnik. Jej jadalne surowe owoce nie wyróżniają się smakiem, są soczyste ale w smaku wodniste i mają dużo twardych pestek. Można z nich zrobić całkiem smaczny i zdrowy sok. Jeśli podczas wędrówki czy zbiorów poczujemy pragnienie możemy wyssać garść tych owoców. W niektórych miejscach występuje dość licznie i stanowi pokaźny, acz niechciany "przyłów" przy zbiorze jagody. Nie widziałem skupów tych owoców, jedynie na stronie internetowej skupu w Los była wśród owoców które skupują.

Borówka bagienna (szw. Odon). Podobna do czarnej jagody ale krzaczki borówki bagiennej są zazwyczaj większe, rosną na terenie podmokłym,bagiennym, owoce są również większe i jaśniejsze a miąższ jasny prawie biały. Jagody "bagiennicy" nie są tak smaczne jak czarnej jagody ale nadają się na przetwory czy wino. Uważa się że jej owoce mają działanie odurzające ale nie jest to prawdą.

Malina kamionka (szw. Stenbär) Podczas wędrówek czy zbiorów możemy skosztować owoce tej rośliny choć są dość kwaśne, podobne w smaku do czerwonej porzeczki. Zapewne można by było zrobić z niej smaczne przetwory ale trudno jest nazbierać odpowiednią ilość, gdyż rośnie dość rzadko i wytwarza niewiele owoców.

Malina tekszla, jeżyna arktyczna (szw. Åkerbär). Roślina którą rzadko spotykałem, owoce ciemniejsze od owoców maliny właściwej, bardzo smaczne, rosnące na niewysokich krzaczkach. Czasem krzyżuje się z maliną kamionką. Ze względu na smaczne, aromatyczne owoce bywa uprawiana w ogrodach.
Nie posiadam zdjęć dojrzałych owoców ale każdy może znaleźć je w internecie

Żurawina błotna (szw. tranbär). Roślina występująca na terenie podmokłym, zazwyczaj torfowych bagnach. Owoce o wielostronnym zastosowaniu kulinarnym jak i leczniczym. Na surowo niesmaczna (zbyt kwaśna) ale w przetworach stosowana jako dodatek do dań mięsnych i serów, w postaci galaretek lub przecierów do deserów lub herbaty (ja lubię w połączeniu z chrzanem do białej kiełbasy, i innych mięs oraz jaj). Żurawina dojrzewa późną jesienią, w Szwecji niewiele punktów ją skupuje (konkurencją jest uprawiana żurawina wielkoowocowa pochodząca z Ameryki Północnej)

Poziomka (szw. Smultron). Poziomka jaka jest każdy widzi (może poza zatwardziałymi mieszczuchami). W Polsce występują trzy "dzikie" gatunki tej smacznej kuzynki truskawek. Leśne poziomki nie występują zbyt licznie i zazwyczaj są konsumowane w stanie świeżym, najlepiej zerwane prosto z krzaczka. Nie spotkałem się żeby była skupowana w Szwecji (przeglądając internet widziałem skup w Finlandii). Przy okazji mogę polecić film "Smultronstället" Ingmara Bergmana.

Wszystko pyszności, jak dla mnie również żurawina, za to że kwaśna Jedynie kråkbär nieco mdły. Odon (pijanica) najsmaczniejsza gdy młoda, gdy tylko dojrzeje. Åkerbär'u niestety nie widziałem albo nie zwróciłem uwagi więc bardzo żałuję. To ciekawe że bywa uprawiany! Często widzę go sprzedawanego na blockecie, to chyba "najdroższa jagoda północy", przynajmniej kilka razy na takie określenie trafiłem. Podobnie poziomki można kupić/sprzedać np. przez Blocket lub jakoś lokalnie się ogłaszając. Z tym oczywiście dużo zachodu, najwygodniejszy ale i tani byłby istniejący i zorganizowany skup.